Gaara jest postacią bardzo wyjątkową, zarówno dla fabuły, jak i dla losów tytułowego bohatera mangi, Naruto. Postacią, która pomimo swojej niejednoznacznej postawy moralnej zyskała sympatię czytelników.

Gaara urodził się jako syn Czwartego Kazekage i równocześnie przyszłe narzędzie bojowe do wykorzystania w walkach prowadzonych przez Suna-Gakukre. Kazekage, bowiem, wespół z członkinią najwyższej rady Wioski Piasku, Chiyo, zapieczętował w synu piaskowego demona, Ichibi Shukaku, za co życiem zapłacić musiała przy narodzinach matka chłopca, jedyna osoba, która wierzyła w istnienie dobra w Gaarze. Tym samym, Gaara stał się Jinchuuriki, "ludzkim poświęceniem" obdarzonym wielką mocą wynikającą z posiadanego demona, ale również skazanym na przekleństwo samotności i odrzucenia, jakie spotyka wszystkich noszących w sobie ogoniastego potwora. Jako dziecko, zatem Gaara czuł się wyalienowany, bowiem jego rówieśnicy go unikali, bali się go i traktowali jego obecność jako zło konieczne, które z trudem trzeba znosić. Nie mogący z nikim nawiązać kontaktu chłopak reagował na otoczenie agresją, co tylko pogłębiało jego odrzucenie. Znalazł jednak kogoś, kto okazał mu trochę uczuć. Był nim Yashamaru, brat jego matki. Pokazał on Gaarze także jasne strony świata, ale kiedy chłopak był gotowy, by się przed nim otworzyć i zacząć cieszyć życiem, zawierając przyjaźnie z innymi, Yoshimaru podjął próbę zabicia Gaary, którego w sercu skrycie nienawidził, winiąc go za śmierć siostry. Gaara odparł atak i pozbawił przeciwnika życia, ale tym samym zabił również w sobie budzące się człowieczeństwo, tracąc wszelkie zaufanie do ludzi i przyjmując najbardziej według siebie adekwatną postawę wobec wrogiego świata - nienawiść. Zaczął żyć tylko po to, by nienawidzić i zabijać, ludzie stali się dla niego jedynie przedmiotami, a jedynym celem jego życia stała się egzystencja we wrogości wobec wszystkiego, co go otaczało.

Dzięki mocy Shukaku Gaara (znany dokładniej jako Pustynny Gaara), stał się potężnym shinobi, doskonałym, bezwzględnym i okrutnym narzędziem w ręku Kazekage, tak jak to było od początku zaplanowane. Jednak siła Gaary powodowała, iż kierownictwo Wioski Piasku coraz bardziej obawiało się, iż wymknie się im on spod kontroli. Jako towarzysze, zostało mu wyznaczone jego rodzeństwo - siostra Temari i brat Kankuro, jednak chłopak traktował ich wyłącznie z pogardą, oni sami zaś czuli przejmujący strach przed jego siłą i nieprzewidywalnością. Kiedy Suna-Gakure dała się wmanewrować w intrygi Orochimaru i napaść na Konohę, Gaara wraz z rodzeństwem został tam wysłany z misją specjalną (udawali uczestników egzaminu na Chuunina). Miał dzięki temu okazję zaobserwować zupełnie inne relacje międzyludzkie, niż te, z którymi stykał się w rodzimej wiosce. Napotkał też przeciwników, którzy podważyli jego przekonanie o własnej supremacji. Jednak punktem zwrotnym w jego życiu stał się pojedynek z Naruto Uzumakim, będącym podobnie jak Gaara Jinchuuriki z zaklętym w sobie demonem Kyuubi. Z racji tegoż faktu, podobieństwo między oboma chłopakami było olbrzymie. Obaj borykali się przecież w dzieciństwie z przejmującą samotnością i alienacją, jednak, o ile Gaara w końcu sam odrzucił niechętny mu świat, Naruto nie ustawał w próbach nawiązania z innymi więzi bliskości, próbach, które, jak wiemy, w końcu zakończyły się sukcesem. I w miarę jak Naruto rozwijał się jako jednostka żyjąca w społeczeństwie, która zyskała akceptacje i uznanie, a także sympatię, przyjaźń i troskę innych, o tyle Gaara tkwił cały czas w odrzuceniu, które własną wrogą wobec wszystkich postawą pogłębiał. Starcie miedzy dwoma potężnymi Jinchuuriki zakończyło się ostatecznie zwycięstwem Naruto, bowiem w przeciwieństwie do Gaary walczył on nie dla siebie, ale dla innych, i to właśnie dawało mu siłę. Dzięki pokrewieństwu duchowemu, jakie zaistniało między tymi dwoma chłopcami, Uzumakiemu udało się przekazać Gaarze przesłanie dotyczące kształtowania własnego życia. Wówczas Gaara zrozumiał, że samotność to nie zawsze jest konieczność, czasem to też wybór, który się podejmuje samemu, odsuwając się od otoczenia. Gaara, który całe życie skrycie pragnął uczucia, wcale takiego wyboru nie chciał podjąć, ale nie potrafił istnieć inaczej. Teraz jednak zauważył, że jego towarzysze i rodzeństwo nie koniecznie muszą być dla niego wrogami, zwłaszcza, iż wbrew temu, co sam myślał, nie są zamknięci na niego.

Lekcja, jaką udzielił, Gaarze Naruto odmieniła jego życie. Chociaż dalej pozostał zamkniętym w sobie introwertykiem, to odeszła jego nienawiść do całego otaczającego go świata i agresja skierowana przeciwko wszystkim. Uzumaki zaś zyskał wdzięcznego mu przyjaciela, a dzięki temu Konoha silnego sprzymierzeńca, którego pomoc nie raz okazała się dla młodych shinobi z Wioski Liścia zbawienna.

Pomimo jednak wewnętrznej przemiany życie Gaary nie stało się łatwiejsze. Otoczenie rodzinnej wioski podchodziło do niego z nieufnością. Jedynie jego rodzeństwo dostrzegło w nim ciepło i dobro, obdarzając go sympatią i wsparciem. Kiedy starszyzna zaproponowała Gaarze stanowisko Piątego Kazekage (bo uważano, że dzięki temu skuteczniej uda się go kontrolować, a ponadto zahamuje się jego mordercze zapędy), dojrzał on w tym szansę udowodnienia sobie i innym, iż potrafi uczynić wiele dobrego, zadbać nie tylko o siebie, ale i o innych, wykazać się poświęceniem i hartem ducha dla godnej sprawy. Dzięki tej niezłomnej postawie zaczął zyskiwać powoli uznanie i prostych shinobi piasku. Niestety, nie było mu dane osiągnąć swój nowy życiowy cel, bowiem szybko Suna-Gakure padła ofiarą agresji tajemniczej organizacji Akatsuki, która pragnęła demona ukrytego w Gaarze. Młody Kazekage, walcząc w obronie wioski został zmuszony do poświęcenia siebie dla bezpieczeństwa innych, wpadając w ręce Akatsuki, które pozbawiło go Shukaku.

Gaara jest jedną z najbardziej tragicznych postaci w świecie "Naruto". Skrzywdzony przez los, który wypaczył jego, w gruncie rzeczy, wrażliwe wnętrze i zepchnął w otchłań mroku i samotności. Nie wiele miał jasnych i szczęśliwych chwil, a kiedy już zaczynał sobie życie układać, ponownie dopadło go złe fatum. Gaara jest postacią niewątpliwie lubianą, dzięki swojej wyjątkowej sile, a także, a może przede wszystkim za sprawą jego dwoistej natury - dobrej i złej, cichej i impulsywnej, przyjacielskiej i wrogiej, uosabiał, bowiem zarówno ciemne, jak i jasne cechy człowieczeństwa, dlatego też każdy w nim mógł znaleźć w jakimś stopniu odbicie części siebie


Córka Czwartego Kazekage, starsza siostra Kankurō i Gaary. Akademię kończy w wieku 12 lat, w walce używa wielkiego żelaznego wachlarza, na którym namalowane są trzy koła; im szerzej jest on otwarty, tym silniejszymi technikami dysponuje. Potrafi przywołać jednooką łasicę imieniem Kamatari.

Należy do drużyny złożonej z jej rodzeństwa, jej ulubioną techniką jest San no Hoshi. Mimo iż jest starszą siostrą i Gaara winien jest jej z tego powodu szacunek, to lęka się ona jego nieobliczalności.

Brała udział w egzaminie na chuunina. Pokonała Ten Ten. Później zmierzyła się z Shikamaru Nara. Walka zakończyła sie jej wygraną, ponieważ chłopak mimo pewnego zwycięstwa poddał sie, tłumacząc, że walka zrobiła sie zbyt kłopotliwa. Prawdziwym celem jej udziału w egzaminie, był atak na Konohę. Po krótkim czasie, ona i jej bracia, zostali zmuszeni do ucieczki. Kiedy Suna dowiedziała się że Orochimaru zabił Kazekage i okłamał wioskę,Suna staje się największym sprzymierzeńcem Konohy. Temari pojawia się podczas misji, mającej na celu przyprowadzenie Sasuke. Shikamaru był jej dowódcą. Uratowała mu życie, pokonując Tayuyę - uczennicę Orochimaru, posiadającą przeklętą pieczęć.Właśnie od wtedy zaprzyjaźniła sie z Shikamaru. Następnie widzimy ją w ostatnich odcinkach Naruto, gdy razem z braćmi rusza w pogoń za porywaczami Matsuri - młodej shinobi, uczennicy Gaary. Stacza ciężka walkę z inną kunoichi. W ostatniej chwili ratuje ją Shikamaru. Razem "pozbywają" sie oponenta.

W Naruto Shippuuden można ją zobaczyć jak oprowadzana jest przez Shikamaru po Wiosce Ukrytego Liścia. Udało się jej awansować na Jounina.Wraz z Drużyną Kakashi'ego wyruszyła na pomoc porwanemu przez
Akatsuki Gaarze.



Kankurō jest silnym geninem specjalizującym się w animacji lalek z wioski Suna, starszym bratem Gaary i Temari. Wraz z nimi przystępuje do egzaminu na chūnina, który jest pretekstem do rozpoczęcia wojny z Konohą.

Podczas walki używa specjalnych marionetek o imionach Karasu i Kuroari. Wraz z rodzeństwem awansuje do trzeciej rundy egzaminu na chūnina, pokonując w eliminacjach Misumi Tsurugiego. W czasie trzeciego etapu, oddaje swoją walkę z Shino Aburame walkowerem, ponieważ nie chciał marnować czakry potrzebnej do zrealizowania planu Suny ataku na Konohę.

Nieudany atak spowodowany walką Sasuke Uchihy z Gaarą powoduje, że muszą oni przed nim uciekać i ochraniać nieprzytomnego Gaarę. Podczas pościgu Sasuke Kankurō zostaje zatrzymany przez Shino. Walka kończy sie zwycięstwem członka klanu Aburame, Kankurō udaje się jednak przeżyć i wraca z resztą rodzeństwa do wioski.

Wraz z resztą rodzeństwa zostaje wysłany na pomoc ninja z Konohy, pojawia sie w porę, aby uratować Kibę Inuzukę przed członkami Sound Four, Sakonem i Ukonem, których pozbawia życia bez większych problemów. Po zakończeniu misji wraz z resztą drużyny wraca do swojej wioski.

W Naruto Shippūden Kankurō staje się jōninem, oraz właścicielem trzeciej lalki, Sanshōo. Gdy Gaara zostaje Kazekage, ich stosunki ulegają znacznej poprawie, co wynika z dojrzałości Gaary i jego troski o wioskę. Gdy Kazekage zostaje porwany przez członków Akatsuki, Kankurō bez namysłu rusza bratu na ratunek.Nie ma jednak szans z legendarnym lalkarzem Suny, Sasorim i zostaje otruty niezwykle silną trucizną. Przed śmiercią ratuje go interwencja medycznej ninja Sakury Haruno.


Baki (jap. バキ, Baki?) – sensei Temari, Kankurō i Gaary, który przybywa wraz z nimi do Konohy podczas egzaminów na chūnina w celu wykonania misji zleconej im przez Kazekage.
Po rozmowie z Kabuto, przedstawicielem Otogakure, walczy z Hayate Gekko i zabija go jednym ciosem. Później jego przeciwnikiem jest również Genma Shiranui, lecz ich potyczka nie została dokończona.
Lewą część jego twarzy zakrywa biały materiał, który prawdopodobnie służy za ozdobę


Akasuna no Sasori jest postacią, która w sposób jednoznaczny kojarzy się z czarnym charakterem. Prominentny członek Akatsuki, zdrajca rodzimej wioski, bezwzględny zabójca, który nie waha się podnieść ręki nawet na własną babcię, która go wychowała w zastępstwie rodziców. Wydawałoby się wiec, iż Sasori jest postacią płaską, oczywistą i nie wymagającą głębszej analizy. Jednakże, obserwacja życiowych kolei losu władcy lalek z Suna-Gakure stanowią idealne podłoże do stworzenia studium ewolucji osobowości w brutalnych i bezwzględnym świecie shinobi, czyli inaczej mówiąc, mogą przynieść odpowiedź na pytanie: jak rodzi się zło.

Jeśli ktoś myśli, iż Sasori urodził się zły i złym będąc, sczeznął, myli się. Nikt nie rodzi się zły, to świat takim człowieka czyni. Podobnie było z ninja o twarzy chłopca z Wioski Piasku. Sasori miał nieszczęście urodzić się w burzliwym okresie Wielkich Wojen Wiosek. Jego ojciec, pochodził z jednego z najpotężniejszych rodów w Suna-Gakure, spokrewnionego z linią Kazekage. Największym atutem tego rodu były nie ograniczone więzy krwi, ale techniki panowania nad lalkami, które w najściślejszej tajemnicy były przekazywane z pokolenia na pokolenie, a wiedza o nich pochodziła od Monzaemon Chikamatsu, pierwszego władcy marionetek i prawdopodobnie protoplastę rodu.

Nieszczęśliwie, kiedy Sasori miał kilka lat, został osierocony przez rodziców. Matka zginęła w wyniku działań zbrojnych prowadzonych przez Suna-Gakure podczas Wojny Wiosek, zaś ojciec został zabity w pojedynku z potężnym shinobi z Konohy, Sakumo Hatake, znanym lepiej jako „White Fang”. Opiekę nad chłopcem przejęła bezpośrednio przywódczyni rodu i zarazem jedna ze starszych Wioski Piasku, Chiyo – matka poległego z ręki Białego Kła ojca Sasoriego. Pomimo starań ze strony babci, która starała się chłopcu zastąpić rodzicielskie ciepło na tyle, na ile mogła, Sasori dorastał w poczuciu osamotnienia i pustki emocjonalnej. Coraz dotkliwiej dostrzegał brak rodziców, zwłaszcza, kiedy niezliczone razy obserwował inne rodziny – rodziców i dzieci – cieszących się wspólnym szczęściem, czyli tym, czego złośliwy los mu pożałował. Kiedy (po tym, jak Sasori znalazł przypadkowo magazyn z lalkami) Chiyo zdecydowała się na przekazanie technik władzy nad marionetkami młodziutkiemu Sasoriemu, ten swoje pierwsze lalki, jakie stworzył, uczynił na podobieństwo własnych rodziców, pragnąc chociaż w ten sposób zaspokoić głód uczucia. Niestety, lalki jednak pozostały lalkami, a pozory rodzicielstwa, jakie sterowane przez Sasoriego sprawiały, były tylko złudzeniem natchnionym dziecięcą wyobraźnią.

Pustka emocjonalna wokół dorastającego władcy marionetek zaczęła powoli przekształcać się w pustkę wewnątrz niego samego, czyniąc jego osobowość coraz bardziej socjopatyczną, czego jednak nikt z otoczenia, a tym bardziej babcia Chiyo, nie dostrzegali. Zwłaszcza, iż Sasori okazał się geniuszem w dziedzinie technik, w jakich specjalizował się jego ród. Tworzył niezliczoną ilość lalek, nad którymi panował perfekcyjnie. W walce okazał się przerażającym przeciwnikiem, nie tylko dzięki swoim umiejętnością, ale również bezwzględności. Tą też postawą zyskał pseudonim – „Czerwony Piasek”, zapewne będący skojarzeniem z krwią wsiąkającą w pustynne wydmy.


W miarę rozwoju jako ninja, wzrastały również ambicje młodego władcy marionetek. Nie pragnął on władzy, nie kusiło go stanowisko Kazekage. To, czego pożądać, to rozwijanie swoich technik bez jakichkolwiek granic etycznych. Lalki i płynące z nich możliwości zaczął postrzegać nie tylko w kategorii użytecznego narzędzia bojowego, ale również sztuki samej w sobie. Zaczął więc sięgać do zakazanych eksperymentów – tworzyć „ludzkie lalki”, z ciał żywych, zabitych przez siebie shinobi. Takie lalki odznaczały się znacznie większymi możliwościami, niż zwykłe – sztuczne. Także w sferze zniszczenia.

W tym czasie, potajemnie Sasori zaczął budować swoją kolekcję „ludzkich lalek”, które robił z pokonanych przez siebie przeciwników. Jego zachłanność nie znała granic. Zapragnął ostatecznie uczynienie „ludzkiej lalki” z ówcześnie panującego Trzeciego Kazekage, uchodzącego za najpotężniejszego ninja w Suna-Gakure, co mu się zresztą udało. Jednakże, wyczynem, jakim było pokonanie Sandaime Kazekage Sasori chwalić się nie mógł, bo pociągnęło by to za sobą zemstę całej wioski, i – choć nie czuł on już żadnej z nią więzi – wolał fakt uczynienia z przywódcy Wioski Piasku ludzkiej marionetki zataić. Odszedł jednak z rodzinnych stron, koncentrując się na rozbudowie własnej kolekcji.

Ostatecznie dołączył do posiadającej dość zagadkowe cele organizacji „Brzask”, z wsparciem której mógł dalej rozwijać swoje umiejętności i kolekcję lalek. Popełnił też wówczas największy grzech władców marionetek, ulegając pokusie, by uczynić swoje własne ciało doskonałą ludzką marionetką. Dzięki temu, Sasori zachował wygląd młodego i delikatnego chłopca, jakże złudny przy jego socjopatycznej osobowości. Od tego momentu, zaczął swoje własne ciało, lub, dokładniej – własną lalkę, ukrywać w większej lalce – Hiruko i pod tą postacią znano go głównie w Akatsuki. Dobrał też sobie do pomocy ucznia – Deidarę, który podobnie jak on, postrzegał własne jutsu jako odmianę sztuki. Zorganizował również z ramienia Akatsuki rozległą siatkę szpiegowską, która sięgała nawet do rodzimej wioski. Sasori zresztą nie miał najmniejszych oporów by ją zdradzić i zaatakować wespół z Deidarą, celem porwania Piątego Kazekage (Gaarę), noszącego w sobie bijuu Shukaku, którego Akatsuki pożądała.

Agresja na Suna-Gakure spowodowała wywarła jednak presję na mocno już podstarzałą Chiyo, aby wzięła na siebie odpowiedzialność za wnuka. Sage Wioski Piasku, która już wcześniej zrozumiała, jaki naprawdę jest jej wnuk (chociaż nie miała świadomości skali) podjęła decyzję o własnym uczestnictwie w pościgu za porywaczami Gaary, a w praktyce, o pojedynku między dwoma potężnymi władcami lalek – nią, posiadaczką Shiro Higi: Jikki Chikamatsu no Shū, drużynę 10 lalek, stworzonych przez samego Chikamatsu, oraz jej zwyrodniałym wnukiem. Będąc zbyt osłabioną z racji podeszłego wieku, Chiyo zmuszona była wesprzeć się pomocą młodej uczennicy swojego dawnego wroga, Tsunade – Sakury Haruno. Do starcia ostatecznie doszło w jednej z kryjówek Akatsuki. Wykorzystując Sakurę jako żywą, inteligentną lalkę, udało się Chiyo ostatecznie pokonać Sasoriego, pomimo, iż ten, przyparty do muru, na finale pojedynku zdecydował się użyć samego siebie (jako lalki). Ironią losu było, iż ostateczny, niosący ze sobą śmierć, cios zadały Sasoriemu jego dwie pierwsze lalki, które stworzył jako substytuty rodziców.


Akasuna no Sasori, choć bezwzględny i wyprany z poszanowania do obowiązujących w świecie shinobi zasad, nie był postacią płaską i jednowymiarową. Zadufany w sobie i przekonany o własnej sile, potrafił jednak docenić przeciwnika, wykazując się przy tym pewnym specyficznym doń szacunkiem. Zadowolony z poziomu umiejętności w posługiwaniu się marionetkami, jaki w pojedynku z nim zaprezentował Kankurou, dał mu szanse na przeżycie, nie dobijając bezbronnego już przeciwnika (chociaż zatruł go zabijającą w przeciągu kilku dni toksyną). Również umierając, w uznaniu dla działającej w duecie z Chiyo Sakury, przekazał jej kilka cennych informacji. W walce gwałtowny i niecierpliwy, potrafił jednak współpracować w większej grupie, o czym świadczą jego relacje z Akatsuki i uważającym go za mistrza Deidarą. Ludzie nie wiele dla niego znaczyli, ale nie czerpał on przyjemności z zabijania i zadawania bólu – chociaż śmierć człowieka miała dla niego wymiar wyłącznie przedmiotowy. W walce interesowała go efektywność, a nie dawanie upustowi agresji.

Sasori był drugim członkiem Akatsuki (obok Itachiego), którego mieliśmy okazję poznać bliżej i pierwszym, którego zabito. Z racji łudzącego, delikatnego wyglądu w kontraście z socjopatyczną osobowością, będzie zapewne jeszcze długo ulubionym bohaterem wielu fanów serii „Naruto”, pomimo iż jego rola w historii praktycznie już się zakończyła